ข่าวสารข้อมูลแหล่งเห็ดเหม็ดบ้านเรา (คลิกที่นี่) เรามีอุปกรณ์ช่วยในการออกดอกเห้็ด ULEM นั้นเองบ้านเห็ดเรามี
ต้นฝน..ทำให้นึกถึง น้ำพริกมะปริง-น้ำพริกระกำเปรี้ยวๆ กับเห็ดเสม็ดต้มขึ้นมาทันทีครับ ตอนเด็กๆไปช้อนปลากัด เจอเห็ดเสม็ด เป็นต้องรีบเก็บทุกที เฮ้อ...สงสัยใกล้..เข้าไปแล้วล่ะครับ เริ่ม ชอบกินของขม ชมเด็กสาว เล่าความหลังแล้ว เอ้า..ก็ว่ากันไป อนิจจัง วัฏฏสังขารา สังขารมันไม่เที่ยง..อยู่แล้ว....
บ้านผมอยู่ในตลาดสวี ห่างจากตลาดออกไปประมาณ 2-3 กม.ริมทางรถไฟ ไปทางทิศใต้ด้านซ้ายมือ จะมีป่าเสม็ดขึ้นเป็นป่าผืนใหญ่ เนื้อที่หลายตารางกิโลเมตร อยู่ระหว่างริมทางรถไฟ ขนานไปกับลำคลอง ที่ชาวบ้านเรียกว่า คลองขาง-ไปจรดเกาะเรือโกลน
วันหยุดเรียน เสาร์-อาทิตย์ ผมและเพื่อนๆ 3-4 คน ชอบไปหาปลากัดแถวริมป่าเสม็ดที่ว่านี้บ่อยๆ แต่เราไม่ค่อยกล้าเข้าไปในป่าเสม็ดกันหรอกครับ เพราะเราเคยเจองูเหลือม ซึ่งน่าจะเลื้อยออกจากป่าเสม็ด โดนรถไฟทับ ขาด 2 - 3 ท่อน เห็นแค่เฉพาะช่วงกลางลำตัวที่ตกอยู่ระหว่างรางรถไฟ ก็โตกว่าน่องของผู้ใหญ่เสียอีก เลยทำให้พวกเรา แหยงๆกัน แต่ก็ยังไปหาปลากัดกันบ่อยๆนะครับ ผมอาจจะไม่เหมือนเพื่อนๆตรงที่ว่า เขาหาปลากัดมากัดกัน แต่ผมชอบหามาเลี้ยงไว้ดูเล่น เพราะผมชอบสีและความแวววาวของมุกปลาฯ และมันน่าสงสารครับ เวลามันกัดกัน มันจะบาดเจ็บ เกล็ดหลุด ครีบ กระโดง หูน้ำ ตะเกียบ มันขาดเกือบหมด ดูแล้วไม่สวย...ผมเลยไม่นิยมให้มันกัดกันครับ.
ทั้งๆที่พวกเรากลัวงูเหลือมในป่าเสม็ด แต่หากใครคนใดคนหนึ่งในกลุ่มเรา เจอเห็ดเสม็ดแถวๆโคนต้นเสม็ด ที่ขึ้นอยู่บนที่ดอน เราก็จะวางขวดปลากัดแล้วเฮโลกันเข้าไปหาเห็ดเสม็ด ลืมงูเหลือมไปเสียทุกครั้ง และขากลับเราก็จะหามะปริงอ่อน หรือไม่ก็ระกำเปรี้ยว แถวริมทางรถไฟ ที่เราเดินผ่านนั่นแหละครับ ติดไม้ติดมือกลับมาด้วย ตอนนั้นเราเข้าใจว่า เจ้าของเขาคงไม่หวงนะ เพราะเขาไม่ได้กั้นรั้วไว้ด้วย.. และเท่าที่ผ่านมา ก็ไม่เคยเจอเจ้าของมาบอกเลยว่าอย่าเก็บมะปริง-ระกำของเขา ผมก็ต้องขอขอบคุณย้อนหลังมา ณ ที่นี้ด้วยครับ.
เห็ดเสม็ด ถือว่าเป็นเห็ดหากินยาก ชนิดหนึ่ง เพราะจะขึ้นในป่าเสม็ด ช่วงต้นฝน คือหลังจากฝนตกหนักๆไปแล้วประมาณ 3-4 วันเห็ดเสม็ดก็จะแข่งกันออกดอกตรงแถวๆโคนต้นเสม็ดนั่นแหละ แต่ต้องดูให้ดีนะครับ เพราะสีของงูกะปะ กับดอกเห็ด มันคล้ายๆกันมากครับ
แต่เดี๋ยวนี้มีเห็ดเสม็ดกลายพันธุ์ ไปขึ้นแถวโคนต้นยูคาลิปตัส ซึ่งจริงๆแล้วน่าจะเรียกว่าเห็ดยูคาฯ แต่คนที่เอามาขายเขาจะเรียกว่าเห็ดเสม็ดเหมือนกัน เลยไม่รู้ว่าเป็นเห็ดเสม็ดปลอมหรือไม่?
เห็ดเสม็ดจะมีรสขมเล็กน้อย(สำหรับคนแก่-แต่ถ้าเป็นคนหนุ่ม-สาว น่าจะขมมากหน่อยครับ) ฉะนั้นตอนที่เขาต้มเห็ดเสม็ด เขาก็จะใส่ใบมะขามลงไป เพื่อลดรสขมของเห็ดและโรยเกลือลงไปเล็กน้อย เมื่อต้มสุก เราจะได้เห็ดเนื้อลื่นๆ น้ำที่ต้มเป็นเมือกใสๆ เราก็ล้างในกระชอนด้วยน้ำเปล่าอีกครั้งก็จะได้เห็ดเสม็ดต้ม ไว้สำหรับกินกับน้ำพริกแล้วล่ะครับ
ผ่านไปหลายสิบปี ป่าเสม็ดกลายเป็นสวนปาล์มซะเกือบหมดแล้ว เหลือต้นเสม็ดขึ้นอยู่ห่างๆ และผมเอง เดี๋ยวนี้วันว่าง-วันหยุดก็น้อยลง ช่วงวันหยุด เท่าที่พอทำได้ก็คือ หาเวลาขี่จักรยาน ออกกำลังกายเล็กๆน้อยๆ ซักครึ่ง ถึง 1 ชั่วโมงก็โอเคแล้ว และสำหรับหน้าฝนนี้ หากผมรู้ว่าที่ไหน พอที่จะหาเห็ดเสม็ดได้ ผมจะไม่รีรอเลยครับ เพราะผมชอบกินเห็ดเสม็ด-เริ่มชอบของขม...แล้วล่ะครับ..
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น